Rasy

Wiedźmin

Wiedźmin, jak niektórzy myślą, to nie tylko nazwa profesji, czy stylu życia. Wiedźmin jest zmutowanym wojownikiem, szkolonym od dziecka do zabijania potworów.

By stać się owym zabójcom potworów, trzeba zostać poddanym zmianom i próbom, z czego najbardziej wyróżnia się Próba Traw, podczas której chłopiec zyskuje nadludzkie zdolności, a jego oczy zmieniają się na kocie. Watro dodać, że Próbę Traw przeżywa tylko trzech na dziesięciu chłopców - reszta umiera w strasznych mękach. Podczas Zmian, czyli ostatniego etapu wiedźmińskiego szkolenia, mutują się oczy, szpik kostny i zmiany hormonalne, dzięki którym Wiedźmin może widzieć w ciemności, rany na jego ciele goją się szybciej oraz jest mniej podatny na zatrucia eliksirami. Ceną za to wszystko została nieodwracalna bezpłodność.

Podstawowym wyposażeniem Wiedźmina są dwa miecze - jeden kuty z porządnej stali meteorytowej, który idealnie sprawdza się podczas walki z ludźmi i podstawowymi potworami, a drugi srebrny, używany do zabijania wampirów, upiorów, trupojadów i lykantropów.

"Zbroja" Wiedźmina to najczęściej czarna lub brązowa kurtka wykonana ze skóry, często nabijana ćwiekami. Zabójcy potworów nierzadko modyfikowali swoje odzienie, dodając do niego elementy cięższego opancerzenia. 

Do kurtki przymocowana jest torba, w której Wiedźmin trzyma składniki alchemiczne, potrzebne do wykonywania eliksirów, pincetę, bieliznę na zmianę, łyżkę i butelkę mocniejszego alkoholu. 

Do wyposażenia Wiedźmina należy również zaliczyć medalion, ściśle związany ze szkołą danego wojownika. Pozwala on na rzucanie Znaków oraz, co najważniejsze, reaguje na magię i ostrzega przed niebezpieczeństwem. 

"Rycina przedstawiała rozczochrane straszydło na koniu, z ogromnymi ślepiami i jeszcze większymi zębami. W prawej ręce straszydło dzierżyło pokaźny miecz, w lewej wór pieniędzy. " Wiedźmak (...), przez niektórych wiedźminem zwany. Wzywać go niebezpiecznie bardzo, wżdy trzeba, bo gdy przeciw potworu a plugastwu niczym nie uradzi, wiedźmak uradzi. Baczyć aby trzeba (...), coby wiedźmaka nie dotykać, bo od tego oparszywieć można. A dziewki przed nim kryć, bo wiedźmak chutliwy jest ponad miarę wszelką... chociaż wiedźmak wielce chciwy a na złoto łasy (...) nie dać onemu więcej jak: za utopca srebrny grosz albo półtorak. Za kotołaka: srebrne grosze dwa. Za wąpierza: srebrne grosze cztery... " 

- Ostatnie życzenie

Elf
Elfy pojawiły się dużo wcześniej niż ludzie, przybywając na swoich białych okrętach. Są jedną z najstarszych ras, młodszą tylko od gnomów. Bardzo szybko stworzyły swoją cudowną cywilizację, a na elfich ruinach stoją teraz takie miasta jak Oxenfurt, czy Wyzima.
Elfy są długowieczne, ale już na początku swojego życia prawie całkowicie tracą dar płodności, przez co rozmnażanie trwa bardzo długo.
Stworzenia te są niezwykle piękne, przez co niezwykle wyniosłe. Mają cudowne, smukłe ciała, a ich twarze są szczupłe i wyraziste. Cechuje ich też wzrost, bowiem elfy to bardzo wysokie stworzenia.
Posługują się magią, która jest dużo potężniejsza od tej ludzkiej.
Nie są zbyt wylewne, a do ludzi odnoszą się z pogardą. Nienawidzą ich.

"W górze rzeki zobaczyliśmy ich miasta, tak delikatne, jakby utkane z porannej mgły, z której się wyłaniały. Wydawało się nam, że znikną za chwilę, że ulecą z wiatrem, który marszczył powierzchnię wody. Były tam pałacyki, białe jak kwiaty nenufaru. Były wieżyczki, zdające się być uplecione z bluszczu, były mosty, zwiewne jak płaczące wierzby. I były inne rzeczy, dla których nie znajdowaliśmy imion i nazw. A mieliśmy już przecież imiona i nazwy dla wszystkiego, co w tym nowym, odrodzonym świecie widziały nasze oczy. Nagle, gdzieś w odległych zakątkach pamięci, odnajdywaliśmy nazwy dla smoków i gryfów, dla syren i nimf, dla sylfid i driad. Dla białych jednorożców, które o zmierzchu piły z rzeki, schylając ku wodzie swe smukłe głowy. Wszystkiemu nadawaliśmy nazwy. I wszystko stawało się bliskie, znane, nasze.
Oprócz nich. Oni, choć tak do nas podobni, byli obcy, tak bardzo obcy, że długo nie umieliśmy dla obcości tej znaleźć imienia."

— Krew elfów

Człowiek

Niewyróżniająca się niczym rasa, żyjąca stosunkowo krótko w porównaniu z elfami, czy Wiedźminami. 

Ludzie często są rasistami - nie tolerują innych ras, przez co zabijają je i prowadzą z nimi wojny. Najgorsze stosunki mają z elfami, którymi gardzą. 

Z rasy ludzkiej wywodzą się Czarodzieje i Czarodziejki, którzy również nie są tolerowani. Potrafią zapanować nad Mocą oraz mają obszerną wiedzę na temat magii, zielarstwa i astronomii. 

Nierzadko zdarza się, że ludzie nie są wykształceni - żyją wtedy w osadach, ciesząc się spokojnym trybem życia.

Próbuję wyjaśnić ci przyczyny, dla których czarodzieje nie przepadają za wsiowymi znachorami, zaklinaczami, uzdrawiaczami, jędzami i wiedźminami. Nazwij to, jak chcesz, nawet zwykłą zawiścią, ale tu właśnie leży przyczyna antypatii. Złości nas, gdy magię, sztukę, którą nauczono nas traktować jako elitarny kunszt, przywilej najlepszych i święte misterium, widzimy w rękach profanów i naturszczyków. Nawet gdy jest to dziadowska, nędzna i śmiechu warta magia. 

- Krew elfów

o czarodziejach